Głos i ramię Pana

Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud, mówi wasz Bóg!

Głos się odzywa: Przygotujcie na pustyni drogę Pańską.

Oto Wszechmocny, Pan przychodzi w mocy  /Iz 40,1.3.10/

Drogi Boże, jak pocieszać innych, kiedy sam potrzebuję pociechy?

Proszę, rozraduj mnie swoim Słowem, natchnij swoim Duchem!

Nie stworzę „Mesjasza”, jak Haendel. Ale mogę śpiewać z Izajaszem:

Oto, Bóg zbawieniem moim! Zaufam i nie będę się lękał:

gdyż Pan jest mocą moją i pieśnią moją, i zbawieniem moim /Iz 12,2/.

Nie zagram ku Twojej chwale, jak Bach, nie zaśpiewam jak Mahalia Jackson.

Ale mogę wtórować Miriam ST i NT:

Śpiewajcie Panu, gdyż nader wspaniałym się okazał /2 Mż 15,21/.

Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, i święte jest imię Jego.

A miłosierdzie jego z pokolenia w pokolenie nad tymi, którzy się go boją.

Okazał moc ramieniem swoim… /Łk 1,49-51/.

Wszechmocny, Twoje ramię jest podniesione! Zbliżasz się, przychodzisz w mocy! /Ps 118,14-24/.

Wskaż mi drogę, jak maleć, byś Ty mógł stawać się większy!

Ucz, jak pozbywać się egoizmu, błędnych wyobrażeń o swojej sile, przywiązania do rzeczy i wygód, forsowania swoich racji i… wszystkiego, co przeszkadza, byś mógł działać!

Pomóż, na pustyni tego świata, dotkniętego pandemią, niepewnością, gotować drogę dla Ciebie, usuwać góry śmieci, niemoralności, samotności. Ucz empatii, miłości!

Zabierz obawy o przyszłość, pomóż ufać Twojej obietnicy:

Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię, i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych,

I nie przyjdą one na myśl nikomu. A raczej będą się radować i weselić po wszystkie czasy z tego, co Ja stworzę… /Iz 65,17-18/.