Wielkanoc

„Nie bójcie się, wiem bowiem, że szukacie Jezusa ukrzyżowanego; nie ma go tu, bo wstał z martwych, jak powiedział”  /Ewangelia Mateusza 28,5-6/.

Po usłyszeniu poruszających słów anioła kobiety pobiegły, by opowiedzieć o pustym grobie apostołom. Drogę zastąpił im sam Zmartwychwstały i ponowił apel: Nie bójcie się! (Mt 28,10).

Wielka radość ze zmartwychwstania Pana mieszała się z lękiem, bo wydarzyło się coś niewyobrażalnego, niepojętego. Nie tylko kobiety, ale i uczniowie Jezusa byli przestraszeni, pełni obaw, wątpliwości.

Dopiero Jan, gdy wszedł do pustego grobu i zobaczył leżące tam prześcieradła i – oddzielnie złożoną – chustę, którymi wcześniej owinięte były ciało i głowa zmarłego Jezusa, jak sam pisze,  uwierzył (J 20,8).

Jan był umiłowanym uczniem Jezusa i miłość Jezusową odwzajemniał całym sercem.

Prawdę o Zmartwychwstaniu możemy przyjąć poprzez miłość. Gdy otwieramy się na miłość Boga i ją odwzajemniamy, gdy odczuwamy jak wielka jest Jego miłość, zostajemy obdarowani odwagą wiary, przestajemy się bać. Nie musimy obawiać się nawet śmierci, wiedząc, że – w ślad za Chrystusem – zostaniemy kiedyś wzbudzeni z martwych (Rz 8,11).

Gdy Zmartwychwstały ukazał się swoim uczniom nad jeziorem Genezaret i sprawił, że po całej nocy niepowodzeń ich sieci znów wypełniły się mnóstwem ryb, Jan pierwszy szepnął: „Pan jest” (J 21,7).

Zmartwychwstały  j e s t   z nami.  Już na zawsze. Pragnie, by nasze życie było obfitujące, spełnione. I zapewnia:

Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata /Mt 28,20/.