Tekst odczytywany podczas liturgii w 3. niedzielę po Wielkanocy należy do wypowiedzi pożegnalnych Jezusa i napawa wielką nadzieją. Pan mówi: “I wy więc teraz odczuwacie smutek; i ponownie ujrzę was i będzie uradowane serce wasze, i radości waszej nikt wam nie odbierze.”

Tekst z Ewangelii Jana [J 16,16(17-19)20-23a] to “rozmowa” Jezusa z uczniami, podczas której Mistrz mówi o swoim chwilowym odejściu, o powrocie po małej chwili rozstania i porównuje sprzeczne uczucia – udręki i smutku, a zaraz potem radości z odczuciami kobiety wydającej na świat nowego człowieka. Uczniowie milczą, lecz zdają się pytać jak to możliwe, że “już go nie zobaczą”, a po małej chwili ujrzą go ponownie i ogarnie ich radość, której nikt im nie odbierze.

Uczniowie będą zrozpaczeni i przerażeni (bardziej współczesny nam autor, C. S. Lewis, napisał na początku swojej książki pt. Smutek: „Nikt mi nigdy nie mówił, że smutek wywołuje podobne reakcje jak strachˮ). Z kolei świat (gr. kosmos – u Jana bardzo często w pejoratywnym znaczeniu „wrogi wobec Bogaˮ) będzie się radował. Taka sytuacja bardzo szybko się jednak zmieni. Pada obietnica: wasz smutek zamieni się w radość. Role się odwrócą – pisze w komentarzu egzegetycznym Romuald Tomaszewski.

Więcej na portalu egzegeza.pl.