Zauważyłam, że im bliżej jestem Boga, tym silniej odczuwam własne dojrzewanie i dorosłość.
Bóg nie patrzy na to, na co patrzy człowiek. Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan patrzy na serce. 1 Księga Samuela 16,7b
Od niedawna sporo czasu poświęcam refleksji nad przemijaniem. Zauważyłam, że im bliżej jestem Boga, tym silniej odczuwam własne dojrzewanie i dorosłość. Przez ostatni rok zauważyłam wiele zmian w moim ciele, umyśle i w moich emocjach. Zmienia się moja figura, jako 34-latka nie mogę już jeść tak jak kiedyś i pomimo że rozumiem, dlaczego tak się dzieje – odczuwam smutek. Kilka lat wcześniej czułam się zupełnie inaczej, moje ciało szybciej się regenerowało, a teraz uczę się, że wszystko odbywa się wolniej.
Prawdą jest, że metabolizm u kobiet po 30 roku życia spowalnia i że powinnyśmy uwzględnić to, planując nasze odżywianie, oraz zwiększyć ilość wysiłku fizycznego. Pamiętajmy, aby zmiany wprowadzać powoli, lecz na trwałe, a nie drastycznie i na chwilę. Dla wielu kobiet zmiany hormonalne następujące pomiędzy 30 a 40 rokiem życia są bardzo uciążliwe. To jednak naturalne, że nasze hormony powodują zmiany w ciele, których niekoniecznie wyczekujemy, a skala naszych emocji wydaje się nie mieć końca.
Czasami to wszystko może zakrywać to, co najważniejsze – że jesteśmy zdrowe. Wiele moich pacjentek czuje podobnie jak ja, że ciało już jest inne – po porodzie, chorobie, przy zmianach hormonalnych – funkcjonuje i żyje według swoich nowych zasad. Może wystarczy nauczyć się to szanować i czerpać radość z takiego dojrzewania?
W całej mojej refleksji, żaleniu się, tęsknotą za tym, co minęło, zawsze staram się dziękować mojemu Ojcu w Niebie, że jestem zdrowa, że każdego dnia obdarza mnie swoją łaską, że mogę i pomagam drugiemu człowiekowi, pracując nad jego zdrowiem. Pamiętam o tym, że On kocha mnie i każdego człowieka bezgranicznie, niezależnie od tego, jak wygląda, i patrzy na nasze serca. Dla Niego ważne jest to, co je wypełnia.
