Tydzień Ewangelizacyjny

O znaczeniu odpuszczenia grzechów w dobie Reformacji i w luteranizmie – wczoraj i dzisiaj.

Historia, kontrowersje, niedomówienia, wątpliwości
Od zarania ludzkość była dziesiątkowana przez niszczące pandemie. W latach 1918–1919 „grypa hiszpanka” pochłonęła ok. 100 mln ofiar śmiertelnych na całym świecie.
Niestety po 100 latach komfortu epidemiologicznego jesteśmy świadkami kolejnej pandemii. By ją przezwyciężyć, wprowadzono różne ograniczenia i szczepienia. Mimo że wieloletni rozwój szczepień ochronnych, które są jednym z największych osiągnięć zdrowotnych ludzkości, pozwolił na całkowite wyeliminowanie wielu groźnych i śmiertelnych chorób zakaźnych, szczepienia stale wywołują wiele kontrowersji. Zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy wiarygodnie prezentują swoje racje. Jaka jest zatem prawda?

Wielu ludzi bezrefleksyjnie przyjmuje filozofię niepewności, niemożności poznania absolutu i uzyskania jednoznacznej odpowiedzi na egzystencjalne pytania. Dominuje przekonanie, że niczego nie można być pewnym, odrzuca się fakt istnienia Boga jako niepodważalnej prawdy. Co na to Ewangelia? Czy zawiera unikalną odpowiedź na pytania po co żyjemy i dokąd zmierzamy?

W naszym kontekście te słowa nie brzmią zbyt romantycznie, a autorów biblijnych zachwyciłyby. Gdzie według nich mieszkają biblijne uczucia? Jak się ma serce do rozumu? Z jakich części składa się człowiek? To będzie krótka podróż po najważniejszych częściach ciała i całości, jaką tworzą, by zrozumieć biblijny obraz człowieka i poszukać odpowiedzi na pytanie, kiedy staje się sobą.

Na różne sposoby doświadczamy zła. Przeżywamy ból, cierpienie, poczucie krzywdy, niesprawiedliwość, obmowę. Czy zatem istnieje zło samo w sobie jako oddzielny byt, czy istnieje w oparciu o, np. istnienie człowieka? I – biorąc pod uwagę wojny światowe, totalitaryzmy, mordowanie w imię wiary, zbiorowe wykluczanie – czy daje to obraz zła totalnego? Patrząc na misterium iniquitatis (jak określa się często zło w narracji łacińskiej) z pewnego dystansu należy zauważyć, że mówimy o przejawach zła, jego obliczach, ale nie stawiamy pytania o to, czym ono jest.

Dzieje narodu żydowskiego możemy poznawać, czytając Biblię. Współczesne państwo żydowskie możemy zwiedzać, wybierając jedną z licznych ofert podróży do Ziemi Świętej. Na co powinniśmy zwracać szczególną uwagę, gdy czytamy lub zwiedzamy? Czego uczy nas historia i współczesność Izraela?

Ewangelista Mateusz w Modlitwie Pańskiej używa słownictwa ekonomicznego i obrazu darowania długów. To ważny obraz grzechu i wykroczeń, na który być może rzadko zwraca się uwagę. Każdy, kto doświadczył ciężaru długu, zaciągnął znaczną pożyczkę czy ma dłużnika, wie, jak mocno to dotyka jego codziennego życia. Tym bardziej, gdy doświadczamy jak łatwo sytuacja materialna i egzystencjalna może się zmieniać, niezależnie od naszej woli.

Ewangelikalizm to skupiający ponad 500 milionów chrześcijan nurt pobożności (duchowości) w protestantyzmie. Współcześnie występuje w różnym stopniu we wszystkich Kościołach wyrosłych z Reformacji i jest obecny na wszystkich kontynentach. Protestanci ewangelikalni akcentują potrzebę wyraźnego przełomu duchowego w życiu każdego człowieka (nawrócenie) oraz pierwszorzędną rolę Biblii w określaniu zasad wiary i postępowania. Posiadają odrębne Kościoły lub stanowią część tradycyjnych Kościołów protestanckich. Zwykle reprezentują konserwatywne poglądy etyczne. Są znani z aktywnej działalności misyjnej i charytatywnej. W Polsce ewangelikalizm jest słabo znanym środowiskiem religijnym, choć mającym tutaj ponad 150-letnią historię.

Dzieje narodu żydowskiego możemy poznawać, czytając Biblię. Współczesne państwo żydowskie możemy zwiedzać, wybierając jedną z licznych ofert podróży do Ziemi Świętej. Na co powinniśmy zwracać szczególną uwagę, gdy czytamy lub zwiedzamy? Czego uczy nas historia i współczesność Izraela?

„Bliźni” w wielu przekładach biblijnych jest bardzo wygodny, do końca nie wiadomo o kogo chodzi. Inaczej ma się sprawa z sąsiadami. Dla Polaka kochać ich, to nie lada wyzwanie, są tuż obok, codziennie, znamy ich słabości, są cechy, których w nich nie lubimy…  Dlatego przyjrzymy się bliżej naszym sąsiadom, ziomkom, współplemieńcom, bliźnim, braciom i siostrom, dla których wcale nie tak łatwo jest być łaskawym, zwłaszcza gdy ma się wspólną historię krzywd i zranień. W starożytności również nie było inaczej, jednak wybrane teksty biblijne pozwalają zobaczyć nam ten temat z zupełnie innej perspektywy.

Czy jesteśmy w stanie przypomnieć sobie, kiedy pierwszy raz odczuliśmy wstyd? Może uczucie to pojawiło się, kiedy zrobiliśmy coś niewłaściwego lub gdy ktoś zarzucił nam niewłaściwe zachowanie? Efekt jest taki sam. Chcielibyśmy się schować, uciec, być niewidoczni. Wszyscy zmagamy się ze wstydem i poczuciem winy. Co z tym możemy zrobić? Co lub kto może nam pomóc?

Bóg umierający na krzyżu, którego wyśmiewał Nietzsche, z jednej strony stanowi największe z wyzwań dla umysłu doszukującego się sensu i spójności chrześcijańskiej wiary. Z drugiej, absolutna wyjątkowość chrześcijańskiej nadziei wypływa właśnie z tej historycznej prawdy, że Jezus umarł na krzyżu. Czy absurd krzyża może całkowicie przyćmić płynącą z niego nadzieję, czy też nadzieja, która wynika z absurdu, jest w stanie pochłonąć go zupełnie?

O rzeczywistości cierpienia (Księga Hioba, rozdziały 1–3)
Jak każdy człowiek doświadczasz cierpienia, w taki czy w inny sposób, niezależnie od tego, czy jesteś osobą wierzącą czy nie. Co oznacza, gdy cierpimy, mimo że prowadzimy dobre i nienaganne życie? Czy cierpienie jest powiązane z dobrym lub złym postępowaniem?

Nasi znajomi przed sześćdziesiątką obchodzili swoją rocznicę ślubu. Na pytanie, którą, odpowiedzieli, że pięćdziesiątą. Widząc nasze wielkie zdziwienie dodali: „Lata walki liczą się podwójnie”. Zapraszamy na webinarium o rolach w małżeństwie z perspektywy Bożego Słowa. Będzie o młotku, pantoflu, prowadzeniu samochodu i przenoszeniu szafy. I o tym, co sobie wyobrażamy, czego się boimy i do czego się nie przyznajemy.

Ukrzyżowanie, śmierć oraz pusty grób Jezusa Chrystusa należą do zagadnień, które powszechnie wykorzystuje się w dowodzeniu historycznej wiarygodności chrześcijaństwa. Zmartwychwstanie podobne jest jednak do diamentu o wielu fasetach, którego niedające się opisać piękno może być uchwycone dopiero wtedy, gdy spojrzy się na niego z każdej perspektywy. Jedną z piękniejszych perspektyw jest przedsmak nadchodzącego nieba.

O udzielaniu wsparcia w cierpieniu (Hi 4–31)
Gdy ktoś cierpi, potrzebuje wsparcia otaczających go osób. Starając się pomóc, możemy nieść ulgę lub ranić. Czy są właściwe sposoby niesienia pomocy cierpiącym? Jakie popełniamy błędy? Jak być prawdziwym przyjacielem cierpiącego człowieka?

Studium 1 Listu do Tymoteusza
Jak nie dać się nabrać na duchowe podróbki? Jak się nie wkręcić w pobożny erzac? Poznaj sedno protestanckiego nauczania i poświęć czas na refleksję biblijną, mierząc się z własną codziennością.

Jak emocje pierwotne wpływają na nasze życie? Dlaczego tak często nami sterują? W jaki sposób możemy korzystać z ich siły we własnym rozwoju oraz w relacjach?

O Bożej obecności w ludzkim cierpieniu (Hi 32–42)
Bóg jest z nami w naszym cierpieniu. Nie oddala się, nie zostawia nas samych. Na przykładzie cierpiącego Hioba zastanowimy się, co to oznacza dla nas dzisiaj. Jakiego rodzaju uzdrowienia możemy oczekiwać, gdy cierpimy?

Czym jest podnoszenie swojego poczucia wartości i pewności siebie? Refleksja na temat metod poprawy samooceny, a także zaproszenie, by być dobrym dla siebie, poprzez szacunek, dumę, czułość i współczucie.

Studium 1 Listu do Tymoteusza
Jak nie dać się nabrać na duchowe podróbki? Jak się nie wkręcić w pobożny erzac? Poznaj sedno protestanckiego nauczania i poświęć czas na refleksję biblijną, mierząc się z własną codziennością.

Wyboista, kręta, wąska, trudna, przez mękę* droga do dojrzałości
(*niepotrzebne skreślić)
Czym jest dojrzałość? Jak się przejawia? Co do niej prowadzi, a co staje na jej drodze? I w końcu kto za tym wszystkim stoi? Pan Bóg czy ja?

Czy wiarę można przekazywać? Czy wierzący rodzic to wierzące dziecko? Czy dziecko w ogóle może wierzyć? Dlaczego dzieci przeszkadzają dorosłym w kontekście słów Jezusa „Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im”? A także o tym, co miała na myśli moja córka, gdy mając 4 lata powiedziała do mnie: „Mamusiu, Pan Bóg już w Tobie nie mieszka”, i dlaczego wtedy popłynęły mi łzy szczęścia. Spróbuję odpowiedzieć na te pytania i podzielę się także kilkoma swoimi refleksjami na temat wychowywania małych dzieci i prowadzenia ich do Boga, jak to robię w swoim domu i co z tego wychodzi, a co nie.

Kultura, media, polityka… Czy w tych przestrzeniach możemy znaleźć zaspokojenie dla naszych pragnień, marzeń, nadziei? Co może przynieść nam spełnienie, dać poczucie wartości, znaczenia, a nie chwilową przyjemność, a potem rozczarowanie i dotkliwą świadomość, że nic nie wystarczy, nie zaspokoi na dłużej naszych pragnień i oczekiwań? Jest w nas tęsknota za życiem spełnionym, obfitym, nieśmiertelnością, transcendencją, ale tylko Chrystus ma w ofercie życie wieczne!