Z Chrystusem zawsze i wszędzie

Synem moim jesteś, dziś cię zrodziłem /Psalm 2.7/

Niezwykłe słowa Psalmu 2., jednego z najstarszych w Psałterzu, już przez żydowskich znawców Pisma były odnoszone do Mesjasza, jako że poprzedzone są zapewnieniem: Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie, świętej górze mojej /Ps. 2,6/

W Nowym Testamencie słowa Psalmu 2. są cytowane odnośnie trzech wydarzeń z życia Jezusa. Na początku jego służby, gdy został ochrzczony przez Jana Chrzciciela a Duch Święty zstąpił na Niego pod postacią gołębicy, z nieba rozległ się głos: Tyś jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.

Po raz drugi – w odniesieniu do zmartwychwstania Jezusa: jak relacjonują Dzieje Apostolskie, apostoł Paweł, głosząc w Antiochii Pizydyjskiej chwałę Zmartwychwstałego, powiedział: Tę obietnicę, którą Bóg dał ojcom, wypełnił teraz przez wzbudzenie z martwych Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim: Synem moim jesteś, dzisiaj cię zrodziłem.

Natomiast autor Listu do Hebrajczyków odnosi słowa Psalmu 2 do wywyższenia Chrystusa po prawicy Ojca. Opisując chwałę wywyższonego Pana, który jest odblaskiem chwały i odbiciem istoty Ojca, który dokonawszy oczyszczenia z grzechów zasiadł po prawicy Ojca, autor Listu  pyta: Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Tyś jest Synem moim, Jam cię dziś zrodził?

Widzimy więc, że słowa Psalmu 2. są niejako potrójną zapowiedzią: tego, co wydarzyło się, najpierw, na początku ziemskiej drogi Jezusa, w chwili jego chrztu oraz w końcowej fazie Jego odkupieńczego dzieła: podczas zmartwychwstania i podczas wstąpienia do nieba, gdzie zasiadł po prawicy Ojca.

Co to dla nas znaczy? Że wszystko dzieje się zgodnie z Bożym planem, i że na tysiąc lat przed narodzeniem Mesjasza-Chrystusa było już wiadomo wiele o tym kim będzie (rodzonym Synem Boga, Królem) i co się w jego życiu wydarzy.

Znamienne, że po swoim zmartwychwstaniu Jezus powiedział apostołom: To są moje słowa, które wypowiedziałem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest o mnie zapisane w Prawie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach /Łk 24,44/. W drodze do Emaus Jezus objaśniał dwom uczniom począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków, co o nim było napisane we wszystkich Pismach /Łk 24,27/.

Szkoda, że tego wykładu Jezusa nie spisano. Z drugiej strony, mamy te Pisma i możemy je przez całe życie, uważnie, z modlitwą, studiować! Po co? Żeby upewnić się, że Jezus nas nie opuścił, nie opuszcza i nie opuści!

Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki /Hebr. 13,8/.